MAKALELER / KİMYASAL GÜBRELER..ÜRETİM FORMÜLLERİ..ÜRETİM METOTLARI..

Üretim de kimyasal girdi kullanmadan üretimden, tüketime kadar her aşaması kontrollü ve sertifikalı tarımsal üretim biçimidir. Amacı toprak, su kaynakları ve havayı kirletmeden, çevre, bitki, hayvan ve insan sağlığını korumaktır.

Organik tarım doğadaki dengeyi koruyan toprak verimliliğinde devamlılığı sağlayan hastalık ve zararları kontrol altına alarak doğadaki canlıların sürekliliğini oluşturan doğal kaynakların ve enerjinin optimum kullanımı ile optimum verimlilik alınan bir sistemdir.

Bilimsel araştırmaların sonucu bilim çevreleri ve sivil toplum örgütlerinin baskısıyla 1979 yılından itibaren DDT grubu pestisitlerin kullanımı ABD den başlayarak tüm dünyada yasaklanmıştır.

Avrupa topluluğundaki bu gelişmelere uyum sağlamak üzere Tarım ve Köyişleri Bakanlığı çeşitli kurum ve kuruluşların iş birliği ile yönetmelik hazırlama çalışmalarına başlamış ve 24.12.1994 tarih ve 22145 sayılı Resmi Gazete’ de yayınlanarak yürürlüğe girmiştir.

Ürünlerin Avrupa’ ya ihraç edilmesi sebebi ile Avrupa Topluluğu’ na ait Ekolojik Tarım Yönetmenliği ile uyum sağlaması gerekmektedir.

Tarımda azotlu gübre kullanımındaki aşırı artış diyette alınan nitrit ve nitrat miktarlarındaki artışa neden olmuştur. Gıdalarda bu nitrit ve nitratın yüksek oranlarda bulunması kanser riskinin artmasına neden olur. Suni gübre kullanımı insan sağlığına bu gibi olumsuz etkileri sebebiyle birçok Avrupa Ülkesinde yasaklanmıştır.

Örnek vermek gerekirse fındığa atılan tarım ilaçları ve suni gübreler asıl öldürülmesi gereken fındık kurdunu öldürememekte ama buna rağmen çevredeki bütün canlıları kuşları, böcekleri ve toprağa yararlı bütün mikroorganizmaları yok etmektedir.

Organik tarımla toprağın canlılığı korunmakta ve çocuklarımızın tabağından zehir uzak tutulmaktadır. Organik gübre kullanarak biyolojik çeşitlilik korunmakta ve böylece kanser riski azaltılmış olmaktadır.


 

Organik Gübre Bileşenleri;

—Fosfor

—Nitrojen

—Potasyum İçeren Majör Bileşenler

—Kalsiyum

—Bor

—Sodyum

—Magnezyum

—Sülfür

—Manganez

—Molibden

—Demir

—Bakır

—Çinko

—Organik maddeler

—Aminoasit içeren minör bileşenler


Avantajları:

—Ürünün kalitesini ve miktarını artırır

—Zararlı böceklere karşı bitkiye dayanıklılık verir

—Bitkinin büyümesini, çiçek açmasını ve meyve vermesini hızlandırır

—Toprak yapısını geliştirir ve dinlendirir

—Kök oluşumu ve gelişimini hızlandırır

—Besin elementlerinin bitki tarafından emilimini artırır

—Drenaj ve taban taşı oluşumunu engeller

Fiziksel Yararları:—Toprağın daha tanecikli yapıya dönüştürür

—Toprağın hava-su geçirgenliğini artırır

—Toprağın daha havadar ve kabarık olmasını sağlar

—Toprağın su tutma kapasitesini artırır

—Bitkinin kuraklığa karşı direncini artırır

—Daha az su ile daha verimli sulama sağlanır

—Toprağın rengini koyulaştırır daha fazla güneş enerjisinin emilimini sağlar.

—Bitkinin çiçek dökümünü engeller, döllenmeyi artırır.
 

Kimyasal Etkileri:

—Toprağın PH‘ ını düzenler, asidik veya bazik toprakları nötrleştirir.

—Toprağa uygulanan azotun bitkiye kademeli verilmesini sağlar.

—Suda erimeyen kireci erir forma dönüştürür açığa çıkan karbondioksit fotosentezde kullanılır.

—Topraktaki tuzu kök bölgesinden uzaklaştırır.

—Topraktaki demirin bitkinin alabileceği forma dönüştürür.


Biyolojik Yararları:—Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla bitkinin büyümesi ve gelişmesi hızlanır.

—Kök oluşumu ve gelişmesi hızlanır. Bitki daha fazla besini bünyesine alır meyve hacimleri ve kalitesi artar.

—Bitkinin hayatta kalabilme şansını artırır.

—Fotosentezi artırır. Klorofil, C vitamini, şeker, aminoasitler ve diğer önemli bileşenlerin oluşmasını teşvik eder.

—Bitkinin soğuğa, sıcağa, kuraklığa ve fiziksel etkilere karşı dayanıklılığını artırır.
—Böcek ve hastalıklara karşı direncini artırır.

—Üründe Hücre duvarı kalınlığının artmasını sağlar. Böylece ürünün depolama süresi ve raf ömrünü uzatır.

—Elde edilen ürün daha kaliteli olur. Dış görünüşleri daha göz alıcı ve besin değerleri daha yüksek olur.

—Ürünün pazardaki değeri artar.


Bitkinin İyi Gelişebilmesi İçin;
Havadan ışık, Karbon, Oksijen; topraktan su ve bütün diğer elementleri uygun zaman ve ortamda yeterince alması gerekir.

Toprağın fiziksel ve kimyasal yapısının iyi olması topraktaki biyolojik çalışmaya bağlıdır. Biyolojik çalışma topraktaki mikroorganizma ve diğer canlılarla olur.

Sadece suni gübre kullanımı topraktaki canlıları olumsuz etkilemekte ve diğer taraftan topraklara yeterince organik madde verilmemesi topraktaki biyolojik yapıyı tahrip etmektedir.

Topraktaki canlılar iyice azalmakta ve üründen alınan randıman düşmektedir.

Gübreleme ve ilaçlamada ağaç kültüründe bulunan zararlı-zararsız ayrımı yapılmadan floradaki tüm canlı mikroorganizmalar yok edilmektedir. Bu şekilde davranmak suretiyle topraklarımızın yapısını kendi ellerimizle bozmaktayız. Buda uzun vadede daha az ve kalitesiz ürün elde etmemize neden olmakta bitkilerin yaşam süresini kısaltmaktadır.

Gelişmiş ülkeler suni gübrelemeyi azaltıp mümkün olduğunca organik gübrelemeye ağırlık vermişler ve hatta suni gübrelemeyi tamamıyla yasaklamış ülkeler mevcuttur.

Eğer toprağa yeterince veya hiç organik gübre verilmezse topraktaki yararlı mikroorganizmalar topraktaki organik maddeleri yiyip bitirecekler devamı gelmeyince de kendileri de öleceklerdir. Bu faydalı canlılar ölünce bitkiye bir faydaları olmayacakları gibi topraktaki organik maddeleri bitirdikleri için bitki ve ürün gelişimi yeterli olmayacaktır.